Het was stil in theater Molenberg tijdens de vertoning van de film I, Daniel Blake. Toch zaten er 80 mensen in de zaal die waren ingegaan op de uitnodiging van Werkplein Fivelingo om deze film te bekijken. Het publiek bestond uit medewerkers van Werkplein Fivelingo, VKB, SWD, stichting Leergeld en vele anderen werkzaam in het sociale domein in de DAL -gemeenten.
De film vertelt het verhaal van timmerman Daniel Blake uit Newcastle die door een hartaandoening niet meer kan werken. Zijn ziekteuitkering wordt geweigerd op basis van zeer summier telefonisch onderzoek door een ‘gezondheidswerker’. Vanaf dat moment gaat het mis. Aanvankelijk houdt hij zich goed staande en biedt zelfs hulp aan bijstandsmoeder Katie en haar kinderen. Ondertussen zit hij op een glijdende schaal die steeds steiler afloopt. De film schetst een beeld van een veranderende maatschappij en een sociale dienstverlening zonder menselijke maat, zonder compassie en zonder empathie. En eindigt dramatisch. Toch biedt de film ook sprankjes hoop. Want er blijken altijd mensen te zijn die andere mensen graag willen helpen. Buiten de systemen om. Opvallend is de rol voor het ambacht van Daniel. De zelfgemaakte mobiel met de houten visjes staat symbool voor zijn compassie en plezier in een mooi vak.
Het publiek was onder de indruk. Stof tot nadenken over hoe wij zelf omgaan met mensen die hulp nodig hebben om zich te redden of om vooruit te komen. En over een wereld waar menselijk geluk niet meer de norm lijkt te zijn als het aan stakeholders ligt. De filmer Ken Loach hoopte dat het publiek na afloop van de film een beetje boos naar huis zou gaan…